İstanbul Hatırası // Ahmet ÜMİT

Ahmet ÜMİT' in Beyoğlu Rapsodisinden sonra okuduğum ikinci romanı. Beyoğlu Rapsodisinde beni ters köşeye yatıran sonla karşılaşınca, İstanbul Hatırası' nda daha dikkatli bir okur oluvermişim. Sütten ağzı yananın yoğurdu üfleyerek yemesi misali.

Yaptığımız girizgahtan sonra romanımızın polisiye olduğunu anlamışsınızdır sanırım. Artık mesleğinin son demlerini yaşayan emektar Başkomiser Nevzat çözmeye çalıştığı seri cinayetleri anlatıyor. Yine tarihle iç içeyiz. İstanbul Sarayburnunda bulunan Atatürk heykelinin önüne bırakılan bir cesetle başlıyor soruşturma. Aynı anda da İstanbul' un kurulduğu yıllara hayali bir zaman makinesiyle ışınlanıyoruz. Taa İstanbulun kuruluşundan günümüze doğru seyahate çıkıyoruz. Her yeni günde farklı tarihi mekanlara avuçlarına sıkıştırılan tarihi sikkelerle (madeni para) bırakılan cesetler yaptığımız hayali yolculuğun duraklarını işaret ediyor bize. Seri cinayet soruşturmasından sıyrıldığımız aralarda ise Nevzat' ın çocukluk arkadaşları Demir ve Yekta ile de tanışıyoruz. Bu üç arkadaşın da ortak arkadaşları Handan' a olan aşklarını okuyoruz. Soruşturma devam ederken de Nevzat' ın yardımcıları Zeynep ile Ali ile birlikte bir tarikatın kapısından bakıyor, sonra İstanbul' daki tarihi eserleri koruma iç güdüsüyle kurulan İstanbul Savunma Derneği üyelerini irdeliyoruz. Sonrasında ise İstanbul'daki tarihi eserlerin yaşanılır mekanlar yaparak korunması gerektiğine inanan zengin bir iş adamı çıkıyor karşımıza...

Cinayetlerin kusursuz işlenmesi ve cesetler üzerinden profesyonelce verilen mesajlar bana ütopik geldi. Bunun yanında her cinayetle İstanbul' un kuruluşundan günümüze gelen zaman yolculuğu ise okurun gözlerini pörtletecek kadar mükemmel. Sonra her bölümün başında yapılan İstanbul güzellemeleri var ki, ne kadar etkileyici olduğunu anlatmaya benim kelime hazinem yetmiyor maalesef...

Eğer polisiye seviyorsanız romanın sizi alıp götüreceğine eminim. Üstelik cep boy basımı yapılmış ve oldukça ekonomik. Endişelenmeyin, seveceksiniz :)

Sevgiyle kalın...